Hoi allemaal,

Daar gaat hij dan voor de derde keer. Hopelijk werkt de computer nu wel mee en sluit hij niet automatisch af als ik bijna klaar ben.

Vanuit Kashan ben ik per taxi naar Qom gebracht. Dit was een ritje van zo'n 100 kilometer. Daar aangekomen bij de busterminal, heeft de taxichauffeur een busticket voor me gekocht naar Tonekabon. Rond 08.00 vertrok de bus en uiteindelijk ben ik aangekomen rond 16.30 uur. Een flinke reis dus. De route er naar toe was wel prachtig. Net voorbij Teheran begon het slingeren over de bergwegen. Af en toe had je een prachtig uitzicht op de met sneeuw bedekte bergtoppen.

In Tonekabon stond Farzin me al op te wachten. Bij deze gids heb ik de laatste 2 nachten in Iran geslapen. Wederom een soort homestay. Hij woont in een traditioneel huis, dat hij zelf met vrienden heeft gebouwd, even buiten Tonekabon. De eerste volle dag hebben we 's-Ochtends een mooie bergwandeling gemaakt. Het ging flink stijl de berg op. Na een aantal uren wandelen, kwamen we aan op een redelijk vlak gedeelte. In dit gebied, verbleven tijdens de zomermaanden enkele herders met hun vee. Helaas heeft de overheid de huizen van deze mensen allemaal laten afbreken en verteld dat ze hier niet meer mochten verblijven. De overheid wil in dit gebied grote huizen laten bouwen voor de rijke Iraniërs. Verder dan het bouwen van enkele wc's zonder aansluiting op het water zijn ze nog niet gekomen! Bij een van de herders die hier toch is blijven wonen (onder tentdoek), zijn we even ‘op de koffie' gegaan. Mooi om te zien hoe deze mensen met zeer weinig middelen, toch kunnen blijven bestaan. Helaas woonde deze herder dus illegaal in het gebied, en liep hij het risico om opgepakt te worden. Jammer. Na deze onderbreking zijn we terug gewandeld. Wederom een aanslag op de knieën. Was blij om de auto weer te zien, want een beetje waku-waku benen gekregen, waar geen kracht meer in zat.

Daarna zijn we weer terug naar zijn huisje gereden en hebben we de lunch opgehaald bij de buurvrouw. Na zijn scheiding van een maand geleden woont Farzin weer alleen. Zijn vrouw is met zijn zoontje van 6 terug naar Europa verhuisd. Ze heeft 2 jaar in Iran gewoond, maar kon toch niet wennen aan de leefomstandigheden. Kan ik me welk iets bij voorstellen moet ik zeggen. Omdat hij nu alleen woont en af en toe als gids toeristen de omgeving laat zien, helpt deze vrouw hem een beetje met eten en het huishouden.

's-Avonds zijn we naar een thermaal bad gegaan. Zag er leuk uit al die mannen in van die lange onderbroeken. Het bad zelf was erg relaxend.

De volgende dag hebben we het een beetje rustig aan gedaan. Na het ontbijt zijn we eerst naar de stad gereden om een cd'tje te kopen. Daarna naar een pottenbak familie gegaan. Deze familie woonde een beetje achteraf in enkele huizen. Hier werden door enkele mannen prachtige potten en vazen gemaakt van klei. Eén van de vrouwen ging op een gegeven moment ook brood bakken in een pot van klei. Ook hier natuurlijk even naar kunnen kijken en het eindresultaat kunnen proeven. Rond 13.00 waren we weer terug, omdat 's-middags een groep van jonge Iraniërs uit Teheran zou komen. Deze 11 personen bleven ook 2 nachten bij hem slapen en zou hij de traditionele manier van leven laten zien, die je hier in deze omgeving nog hebt. Na het diner bij het kampvuur ben ik om 20.00 weer opgehaald door een taxi die me naar de luchthaven in Teheran zal brengen. Dit werd een taxirit van ruim 5 uur. Mooi op tijd aangekomen op de luchthaven, want mijn vlucht naar Doha vertrekt om 05.05 uur. Met een korte overstap in Doha, ben ik 's-avonds rond 19.00 aangekomen in Bangkok. Hier had ik vooraf al een airporthotel geboekt. De volgende ochtend had ik namelijk weer een vlucht naar Phuket op het programma staan. Hier ben ik inmiddels aangekomen en het is hier fantastisch. Lekker weer (ca 28 C),, prima hotel en heerlijk Thais eten. Wat wil je nog meer zou ik zeggen.

Er is trouwens nog één ding dat ik over Iran moet vertellen en dat heet betrekking op het verkeer. Ik heb al het een en ander gezien, maar dit slaat hier werkelijk alles. Om te beginnen de rijlessen. Vanaf 18 jaar mag je officieel een auto besturen. Je gaat dan naar een afgelegen terrein om wat rond te rijden met een instructeur. Zodra je van 1 naar 2 kunt schakelen en een beetje rechtuit kunt rijden, ben je er klaar voor en krijg je je rijbewijs. Daarna ga je pas 1 of 2 keer met een instructeur door het centrum van een drukke stad rijden!!! Tijdens het rijden is zo'n beetje alles toegestaan. Op een 2 baans weg kun je dus gemakkelijk met 4 of 5 auto's naast elkaar rijden. Een kruising rij je ook gewoon op, en verkeer van links of rechts laat je er gewoon tussen. Oversteken als voetganger valt hier in het begin ook niet mee. Wachten tot een auto zal stoppen heeft geen zien, want dat zullen ze nooit doen. Het is dus een kwestie van aanlopen en zigzaggend tussen de rijdende auto's de overkant proberen te bereiken. Op een tweebaans weg is dit nog wel te overzien, maar bij vier- of zesbaans wordt het toch een ander verhaal. Tsja zul je zeggen, maar ze hebben daar toch ook zebrapaden en stoplichten. Ja die hebben ze, maar dit is meer versiering van het geheel. Er is niemand die stopt voor een zebrapad en helaas ook niet voor een stoplicht. Er is echter één ding wat wel goed is geregeld: politiecontrole. Op snelwegen staan ze zo'n beetje om de 20 kilometer met laserguns of is er een flitspaal. Ze hebben zelfs trajectcontrole.

Op het moment dat ik in Thailand aankwam was ik weer blij dat auto's gewoon stopte voor een rood stoplicht en je gerust kan oversteken.

Ad