Vandaag maar weer op zoek gegaan naar een internetcafe. Helaas hebben ze die hier niet zo veel, of kan ik ze niet vinden. Het lezen van dat Farsie schrift gaat me nog steeds niet goed af. Uiteindelijk weer beland in hetzelfde ' cafe' als gisteren.

Ik zit namelijk te wachten op een antwoord van Elisa (Silk Road). Ze heeft voor mij een programma samengesteld voor de volgende 6 dagen. Zoals het er nu naar uitziet, blijf ik de komende 2 nachten nog hier in Isfahan en heb daarna een tocht naar Kashan via de woestijn. Vervolgens reis ik door Qom om te eindigen in Tonekabon aan de Caspische zee. Naar verwachting is het weer daar een stuk minder, maar de natuur weer groener en mooier. Aan het eind reis ik met een soort taxi naar de luchthaven.

Mijn eerste volle dag in Isfahan is gisteren ook anders gelopen dan ik had gedacht. Je moet weten dat ze hier langs de straat soms vrij diepe greppels hebben liggen. Als je aan het wandelen bent heb je dit goed in de gaten en is het geen probleem. Aan het einde van de middag ben ik met een taxi richting mijn hotel gegaan, maar heb hem eerder laten stoppen om het laatste stuk wandelend af te leggen. Ik reken de chauffeur af in de taxi en stap uit. Nee, beter gezegd val eruit. Helaas had ik niet gezien dat hij kort langs zo' n k.t greppel stond en daar ging ik dus. Vol met mij scheenbeen tegen de betonnen rand en mijn enkel zwikte ook nog iets om. Als na een zware tackle op het voetbalveld, hinkte ik naar de kant. Heb daar effe op de stoeprand gezeten, toen een man kwam informeren hoe het met me ging. Alles ging goed, zolang ik maar niet hoefde te lopen. Mijn scheenbeen begon al lekker rood/blauw te worden. Hij stelde voor om mee naar zijn huis te gaan, zodat ik er ijs op kon leggen. Dit leek me nog niet zo' n slecht idee, en dus zijn we met een taxi naar zijn huis gegaan. Daar aangekomen, ben ik in zijn binnenplaats op een bankje gaan zitten, met mijn been omhoog. Niet veel later kwam hij aan met ijs gewikkeld in een handdoek. Zou hij ook een EHBO cursus gehad hebben? Even later kwam de dienstmeid aanzetten met een bakkie thee. Na een half uurtje heb ik het ijs weer van mijn been gehaald. Alles voelde al stijf aan, maar verder ging het wel weer. Ik moets me ook nog even laten zien aan zijn moeder die hier ook woonde. Ze is inmiddels 84 jaar, slecht ter been en vandaar de diensmeid die hij in dienst had. Binnen hebben we nog ruime tijd zitten kletsen over van alles en nog wat. Op een gegeven moment vond moeders dat ik zo niet weg kon gaan en bij hen moest overnachten! Tsja, da' s natuurlijk ook wel weer leuk. Dus ingestemd met dit voorstel. Omdat ze zelf al hadden gegeten, heeft hij voor mij brood gehaald en koffie gemaakt en heb ik in zijn woonkamer nog even tv kunnen kijken (BBC World).

Rond 20.00 uur liet hij me de logeerkamer zien, welke een klein uitzicht had over de stad. Ook daar hebben we nog even zitten kletsen met een bakkie thee en fruit uit zijn eigen tuin. Daarna is hij weer naar beneden gegaan en kon ik gaan slapen. Shit het was pas 09.00 uur. 's-Ochtends kwam ik er pas achter waarom ze zo vroeg hun nest ingaan. Klokslag 05.00 kwam hij me wekken om te bidden????? In mijn logeerkamer ging hij met zijn hoofd naar Mekka liggen en begon te preken. Da's nog eens wakker worden zeg! Na een kleine 5 minuten was hij klaar en is hij beneden thee gaan halen. Dit hebben we boven in de logeerkamer weer opgedronken. Daarna kon ik me gaan douchen en zouden we ontbijt gaan halen. Rond 07.00 liepen we beide door de stad op weg naar d'n bakker. Onderweg spraken vele personen hem aan met de vraag of ik het niet koud had. Volgens mij was het een graad of 15C, dus prima weer voor een t-shirt (ik had trouwens ook niets anders bij me). Zodra de temperatuur hier daalt naar 16C of minder hebben ze het al koud. jassen, vesten en sjaals aan; vreemd volk.

Na het ontbijt, heb ik afscheid genomen van moeders en ben samen met Farsah richting de bazaar gewandeld. Bij het grote plein aangekomen begon er in de moskee weer een te zingen. Daarop gaf hij mij een rozenkrans en kon ik ook bidden? HUH, eh deze les heb ik volgens mij gemist tijdens godsdienst.

Na enkele minuten heb ik hem maar weer teruggegeven, want ja, wat moet je ermee?

Vanmiddag maar een klein beetje sond het hotel blijven. Echt soepel lopen doe ik nog niet, maar het gaat alweer een stuk beter. Effe op de tandjes bijten dus.

Groetjes van ene kreupele,