Hoi allemaal,

Gisteren heb ik een lange reisdag gehad. 's-Ochtends uitgecheckt uit mijn hotel in Shiraz. Dit duurde zo'n 45 minuten, omdat hij niet wist was ik moets afrekenen per nacht. In eerste instantie wilde hij zo' n 1.200.000 Rial van me hebben, maar dat was me toch echt even te veel. na enig getelefoneer zijn we uitgekomen op een bedrag van 310.000. Mooie korting dus. Rond half negen, toen ik nog in mijn hotel bij de receptie stond, belde Dorna me op. Deze Iraanse wilde me nog even spreken voordat ik weer zou vertrekken. Met handen en voeten uitgelegd waar ze naar toe moest komen. Wonderwel was ze binnen 10 minuten bij het hotel. Samen zijn we met de taxi naar de busterminal gegaan. Dit was wel weer gemakkelijk voor de vertaling, omdat er 2 terminals zijn verspreid door Shiraz. Ze gaf nog aan om een paar dagen extra te blijven in Shiraz omdat er een trouwerij was in de familie en ze het leuk zou vinden als ik daar mee naar toe zou gaan. Ik heb er aan getwijfeld om mijn ticket te wijzigen, maar toch maar niet gedaan. Zou wel leuk geweest zijn om dit mee te maken. Helaas zou dit mijn tijd voor andere bestemmingen in Iran teveel inkorten.

Na een busrit van ruim 7 uur door een woestijn-achtig landschap, kwam ik aan in Isfahan. Er zaten nog maar enkele mensen in de bus en begon me af te vragen waar ik er eigenlijk uit zou moeten. Dus maar even gevraagd aan de chauffeur die natuurlijk weer geen engels verstond. Gelukkig was er weer een Iraanse die me kon helpen. Ik had van Elisa (Silk Road travel) een ades gekregen van het Dibai House. Dit is ook een traditioneel hotel, gelegen in het centrum van de stad. Dit ades met telefoonnummers had ik opgeschreven. Mijn medepassagier belde met het hotel om te vragen waar het precies lag. Ze noteerde dit adres in het Farsie en is- nadat we zijn aangekomen bij de terminal- met me meegelopen naar een taxi om uit te leggen waar hij zijn moest. Ze zijn hier dus weer zeer behulpzaam.

Deze taxichauffeur die geen woord engels sprak zette koers naar het hotel. Bij het hotel aangekomen (na vele steegjes en een beetje achteraf ) belde we aan, maar kregen geen gehoor! Niemand aanwezig. Dus maar weer in de taxi en ik had geen idee waar hij mee heen zou brengen. Dit bleek uiteindelijk bij een ander traditioneel hotel te zijn. De receptioniste belde met het Dibai House en het bleek dat we aan de achterkant van het hotel waren geweest. Vandaar dat ze ons niet gehoord had. Dus maar weer koersgezetterug naar Dibai House. De taxichauffeur had wel aan de receptioniste aangegeven hier een extra 10.000 voor te willen ontvangen. Dit was geen probleem. Effe later kon ik toch binnen bij mijn hotel en heb ik de chauffeur wat fooi gegeven voor zijn rit.

Na mijn rugzak in mijn kamer te hebben gezet, heb ik gevraagd waar ik iets kon gaan eten. Bij het verlaten van het hotel rechts afslaan, einde van de straat links. Na enkele honderden meters kom je aan bij een plein, dit oversteken en door een steegje lopen. na 10 minuten zou ik dan aankomen in een winkelstraat. Daat zou wel iets te vinden zijn!!!

Als ik het zo vertel is het vrij gemakkelijk. Ware het niet dat het allemaal door steegjes wandelen is, alles op elkaar lijkt en geen bord aan de muur hangt voor oriëntatie. Dus maar even een andere route gekozen die een beetje te onthouden was. Uiteindelijk iets gevonden en mijn buikje rond gegeten en wonder boven wonder ook mijn hotel weer gevonden!

Vanochtend een heerlijk ontbijtje gehad en aan tafel gezeten met een Canadees en een stelletje uit Colombia. Even lekker kunnen kletsen over hoe zij Iran beleven en de bezienswaardigheden besproken van Isfahan. Aan de Colombiaanse gevraagd hoe het zit met het toerisme aldaar en of het echt zo gevaarlijk is. Volgens hun is dit absoluut niet het geval en is het een prachtige bestemming. Mocht ik interesse hebben om een keer te komen moet ik zeker contact met ze opnemen. Ze zouden me samen met familie kunnen helpen aan een mooie vakantie. Maar even email-adressen uitgewisseld. Je weet maar nooit.

En als reactie op de vraag van Jan:

Ik heb nog geen kameel gezien hier en de lokale bevolking is zeer behulpzaam en anders dan ik had verwacht. De vrouwen moeten een broek dragen en een sjaal over de haren. Vooral de ouderen doen dit veelal in het zwart. Maar veel jongeren zie je gewoon lopen in een spijkerbroek met daarboven iets langs tot over hun kont en natuurlijk een sjaal om de haren enigzins te bedekken. Deze sjaals zijn er in alle kleuren. Bij sommige zie je helemaal geen haren en andere hebben de sjaal half over het hoofd hangen. Gelukkig zijn de gezichten volledig zichtbaar. Aan Dorna had ik al de vraag gesteld of ze niet liever kon aantrekken wat ze zelf wilde. Haar duidelijke antwoord was JA. Als je aan de babbel raakt met de lokale bevolking hier, zijn er heel veel die het liever anders zouden zien.

En tsja, waar ze hier hun geld mee verdienen, vraag ik me soms ook af. Vele hebben een klein winkeltje. Dit varieerd van gaskachels die verkocht worden tot kleine naai-studio' s (met naaimachines zoals ze die vroeger bij ons hadden). Vanavond als ik terug ben in mijn hotel zal ik eens aan Sophia (gastvrouw) vragen, waar ze hier zoals hun geld mee verdienen en of er werkloosheid is.

Ad