Kiwi goes Oz

Is hij weer.

Tsja ik was weer toe aan effe iets anders. Mijn auto heb ik van de week ingeleverd in Christchurch en ik had nog enkele dagen, voordat ik vanuit Auckland terug zou vliegen naar Hong Kong. En wat doet een reisziek persoontje dan.......jawel, weer op zoek naar iets anders waar hij nog niet is geweest. En nu we er toch zijn (zoals Eddy Zoe zou zeggen), is het Sydney geworden. Ik heb ook nog zitten kijken voor vluchten naar Fiji, Samoa of Tonga, maar dit kwam qua reistijd en/of vluchttijden allemaal niet uit. Dus dan toch maar Australie. Trekt me in eerste instantie niet, maar Sydney moest toch wel leuk zijn, zoals Wendy en Marieke me al eens verteld hadden. En leuk is het inderdaad.

Geweldig drukke stad, veel te doen en.......verschrikkelijk warm op het moment. Wel even een verschil om te vertrekken uit Christchurch met zo'n 15 graden en aan te komen in Sydney met ruim 43! Het hotel waar ik slaap is vrij basic, maar ligt wel lekker centraal Een paar minuten wandelen en sta midden in de drukte.

Vandaag maar direct de Blue Mountains gezocht. Toch effe de stad uit en iets meer zien van de directe omgeving. In de ochtend om 08.00 uur opgehaald bij het hotel en rond 18.00 waren we pas weer terug bij het Opera House. Mooi dagje er tussen uit dus. Een aantal leuke dingen bezocht, zoals ' the 3 sisters' (foto volgt nog), aantal leuke uitkijkpunten, Olympisch dorp van enkele jaren geleden en mooie havencruise. Een bezoek aan gebied waar vele kangaroes komen zat er helaas niet in. De ingang tot dit gebied (zoals vele andere) was gesloten vanwege het grote brandgevaar. Het is hier al weken bijzonder warm en alles is gortdroog.

Morgen ga ik nog wat rondwandelen door de stad en als het kan even kijken naar Bondi Beach. De lui uit Melbourne waar ik in de trein van de week mee heb zitten kletsen, hadden me verteld dat ik daar zeker naar toe moets gaan. Zondag vroeg in de avond vlieg ik vanuit Sydney terug naar Auckland. Alleen 's-ochtends kan ik dan nog iets gaan bekijken.

Zo meteen nog een pintje pakken bij Scruffy Murphys. Deze Ierse pub is maar enkele minuten wandelen en zeer gezellig.

Sláinte dus!

Christchurch

Goh, mijn eindbestemming in Nieuw Zeeland al weer bereikt. Wat gaat de tijd toch verrekte vlug als je het naar je zin hebt.

Vanuit Te Anau ben ik vertrokken richting Dunedin. Eerst natuurlijk nog de excursie gemaakt over de Doubtful Sound. Ook dit fjord is prachtig, alleen werkte het weer niet zo mee deze keer. Zoals je al op de foto's hebt kunnen zien, was het zeer bewolkt en regenachtig. Niet zo gek natuurlijk als het er ruim 200 dagen per jaar regent. Het zou wel heel raar zijn als ik dan net 2 mooie dagen achter elkaar zou hebben. Maar zoals de tourleader al zei: het is hier zo mooi, juist omdat het zo veel regent, en de Doubtful Sound bezoeken bij prachtig weer is niet natuurgetrouw. Laten we het daar dus maar op houden.

Nadat ik weer voet aan wal had gezet, ben ik nog een eind richting Dunedin gaan rijden. Tot Balclutha ben ik gekomen. Klein dorpje, niet veel te doen, maar dit is ook slechts een tussenstop voor me. 's-Avonds nog wel even de pub ingedoken omdat ik de voor Nieuw Zeeland zeer belangrijke voetbalwedstrijd wou zien tegen Bahrein. De winnaar van deze wedstrijd zou zich plaatsen voor de WK in Zuid Afrika. Het leek wel of iedereen voor de tv zat, want op straat was niet veel te doen, maar des te drukker was het in de pub. Een hoop geschreeuw en gelal maar ze hebben uiteindelijk wel gewonnen met 1-0 en de keeper van NZ heeft nog een penalty bij deze stand gestopt. Maar goed ook, anders was Bahrein doorgegaan en was het in de pub lang niet zo gezellig geworden denk ik.

De volgende ochtend doorgereden naar Dunedin. Dit was nog maar een kleine 80 kilometer, dus daar al rond 11.00 uur aangekomen. Helaas was het weer ook hier niet echt geweldig, 15 graden met regen! Ook omdat het zondag was, was het in de stad vrij rustig. Niet zo erg om het een dagje lekker rustig aan te doen, na 2 volle dagen in touw te zijn geweest. Het is tenslotte vakantie, nietwaar?

's-Avonds nog iets gegeten in de stad en naar de camping gereden. Daar aangekomen en de auto geparkeerd, komt direct mijn overbuurman aangewandeld. Ik doe de deur open van de auto en hij zegt: ' I don't have good news, you've got a flat tyre'. G..ver de g..ver##@!

Tsja, niets aan te doen, dus dat wordt verwisselen. Eerst op zoek waar ze de krik hebben gelaten in deze auto. Hier heb ik mijn handboek voor nodig, maar uiteindelijk gevonden onder de achterstoel. De reserveband zit onder de auto en daar komt het probleem, ik krijg hem er met geen mogelijkheid onderuit. De bout die ik moet losdraaien, is met de sleutels die er bij zitten, niet te bereiken door het ingebouwde frame. Omdat ik niet zo'n handige Harry ben met sleutels en moeren, ben ik maar even naar de jongelui gelopen die een eindje verder op de camping staan. Helaas hadden ook zij geen oplossing voor dit vreemde probleem. Er zit dus niets anders op dan de AA te belllen. Nee, niet de plaatselijk alcoholisten vereniging maar de kiwi ANWB. Ze zouden er binnen een uurtje zijn.

Na een 45 minuten bellen ze terug dat het wat langer gaat duren en omdat ze weten dat ik al op de camping sta, stellen ze voor om 's-ochtendsrond 08.00 uur te komen.Wat mij betreft is dit ook OK. Klokslag 08.00 komt de auto van de AA het terrein op gereden. De man stelt zich voor en gaat kijken wat het probleem is. Ook hij gaat aan de gang met de bijgeleverde sleutels maar komt hier niet verder mee. Zelfs met de sleutelsuit zijn eigen autogaat dit niet snel werken. Hij stelt voor om de band op te pompen en omdat hij niet snel leegloopt, direct naar de Firestone garage te rijden op slechts een kilometer afstand van de camping, om hem daar te laten maken. Dit zal sneller gaan. Maar goed dat ik dit nu tref op een camping en niet langs de weg!

Bij de Firestone garage wordt ik direct geholpen en na een kwartiertje is de band weer gemaakt en kan ik weer verder. Dit alles zonder kosten! Geweldig mannen.

Nu vlug door naar het treinstation, want het treinreisje dat ik gisteren heb geboekt vertrekt om 09.30 uur en dat is over een 25 minuten. Het treinstation heb ik vrij snel gevonden, maar een parkeerplaats voor de auto is een ander verhaal. Uiteindelijk een plekje gevonden, maar hier mag ik maar 4 uur blijven staan. Dat wordt krap, want ook de treinreis duurt 4 uur.

De Taieri Gorge Railway trein vertrek een 20 minuten later, omdat er een trein eerder moet vertrekken vol met cruisepassagiers. De trein rijdt door het prachtige achterland van Dunedin en na 3 uurtjes heen, gaat hij dezelfde route weer terug. In de trein volop zitten kletsen met een jongen en meisje uit Melbourne. Zij reizen ongeveer dezelfde route als ik heb gedaan, maar dan in omgekeerde volgorde. Zij wil ook gaan skydiven in Queenstown, maar hij durft niet. Toch grappig.

Rond 14.15 komen we weer aan op het treinstation in Dunedin en ik loop me schrik terug naar de auto. Ben een uur te laat, dus..... Dit keer heb ik geluk, geen bon. Nog even iets gekocht en ben verder doorgereden richting Christchurch.

Vannacht heb ik overnacht in Timaru. Redelijk stadje, maar met weinig attractive dingen. Zo ben ik inmiddels aangekomen in Christchurch. Mooie ' Engelse' stad en wat ook wel weer eens leuk is, het is practig weer vandaag. Lekker in een t-shirtje buiten door de stad wandelen en zo af en toe heerlijk op een terrasje iets drinken. Vanavond mijn laatste nacht in Yoda slapen en morgenvroeg ga ik hem weer inleveren hier in de stad. Van daaruit een stukje wandelen naar het Latimer hotel. Hier slaap ik nog een nachtje en dan wordt het weer tijd voor iets anders..........

Te Anau

Gisteren aangekomen in Te Anau. Het hotel snel gevonden want het dorp is niet zo groot. Het hotel dat ze voor me hebben geregeld is vrij goed. Een 4* acco zal ik maar zeggen. De kamer die ik heb gekregen is wel zeer groot. Ze noemde het een suite, maar heeft slechts een ruimte, maar toch super. Grote badkamer met bubblie-bad.

Vanochtend rond 09.30 vertrokken voor de excursie naar de Milford Sound. Het weer ziet er goed uit, beetje bewolkt, maar de zon komt er af en toe al door. De route naar de sound is zo'n 170 km. Vele malen wordt er gestopt onderweg voor het maken van foto's. Pas rond 13.15 komen we aan bij de boot. We kunnen direct aan boord en gebruik maken van de lunch die ze (indien geboekt) voor je hebben klaar staan.

De trossen gaan los en we varen weg. De meeste lui blijven buiten staan om te genieten van de omgeving. Deze is echt prachtig. Het varen door zo'n fjord en dan met dit weer is geweldig. Alleen de wind is soms nog fris. Diverse watervallen gaan we voorbij en af en toe wordt er gestopt om te kijken naar de zeeleeuwen, pinguins of vogels. De totale tocht van begin tot eind van dit fjord en weer terug, duurt een kleine 3 uur. Op de weg terug naar Te Anau wordt er niet meer gestopt en om 17.40 ben ik weer terug in het hotel. Direct even naar de dutymanager gevraagd bij de receptie omdat ze me graag enkele andere kamers wilde laten zien van het hotel. Tsja het lijkt net een echte studiereis. Gelukkig duurt dit niet al te lang, dus kan ik op een redelijke tijd weer op zoek naar een leuk restaurant voor het diner van vanavond. Dit maal is het een Italiaan geworden. Het is tenslotte vrijdag, nietwaar dames! Nee, en het is geen pizza hawai geworden maar heerlijke pasta.

Trouwens nu ik er aan denk, Marja en Wendy een hele prettige vakantie toegewenst. Is Marja al niet in Thailand eigenlijk???

Voor morgen heb ik zelf de excursie naar de Doubtful Sound geboekt. Gelukkig kon ik ook hier weer gebruik maken van de Explore-kaart, want de excursieprijzen liggen vrij hoog hier. Waar ik morgen ga slapen is nog even een vraag. Ik kom pas rond 18.00 weer terug aan wal en verder rijden richting Dunedin zal wel niets uithalen. Maar effe kijken morgen.

Eindelijk

Om 08.25 uur schoot ik wakker. Shit, over een uurtje moet ik me al melden in het centrum. Vlug een sprong onder de douche en snel iets gegeten om vervolgens het centrum van het durp in te wandelen. Als ik buiten wandel en de lucht bekijk en de wind voel krijg ik wederom het gevoel dat het ook deze keer niet door zal gaan. Als 3x een poging gedaan en zou het dan geen 4x scheepsrecht zijn?

Mooi op tijd meld ik me in het kantoortje en worden er een aantal vragen gesteld. He, het gaat wel door vandaag! Ik kan verder lopen naar het briefingzaaltje waar al enkele andere zitten; een echtpaar uit Israel en 2 jongens uit Engeland. We moeten nog even wachten, omdat er nog een dame (uit Sheffield) moet komen. Na 5 minuten kan de briefing beginnen en meoeten we nog wat papierwerk doorlezen en ondertekenen. Rond 09.45 uur kunnen we vertrekken. Het is zo'n 20 minuten rijden naar de plek des onheil.

Als we daar aankomen hebben we nog even de tijd voor een laatste kopje kofiie en om het toilet een bezoekje te brengen. Lijkt me een strak plan en de rest ook.

de 2 Engelse gaan als eerste weg omdat zij de 15000 trip geboekt hebben. De overige moeten nog even geduld hebben. We kunnen nog wat foto's van de omgeving maken, maar al snel worden ook wij naar binnen geroepen. We krijgen een overal aangemeten en moeten nog even langs de handschoenen en helmen. Het begint er al op te lijken zou ik zo zeggen. Van mijn buddy krijg ik de laatste instructies: hoofd achterover, borst vooruit en benen zo ver mogelijk naar achteren en hij zal de rest doen.......

Samen met de 2 Israeliers, mijn cameraman en de buddies vertrekken we. Op naar 12000 ft hoogte. ik had verwacht dat ik vrij gespannen zou zijn, maar tot dusver valt het reuze mee. De cameraman vraagt ondertussen of alles OK is en maakt al wat foto's. Hij laat tevens zien op zijn meter dat we inmiddels op 9000 ft zitten. Nog even geduld hebben dus.

Op een gegeven moment moest ik denken aan mijn oude internist, de heer Mulder. Aan hem had ik al eens gevraagd of dit zou mogen, maar zijn antwoord was vrij duidelijk: ' dit lijkt me de Goden verzoeken'. Nou ik kan hem zeggen dat ik een verzoek heb gedaan, maar geen reactie heb gehad, dusgeen bericht is goed bericht, nietwaar?

Niet veel later schuift hij de deur open en schuif ik samen met mijn buddy naar de deuropening. Mijn handen vast aan de riemen op borsthoogte, de benen onder het toestel, hoofd naar achteren en 3, 2, 1 springen maar!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Van een hoogte van 12000 ft springen we uit het vliegtuigje om vervolgens een vrije val te maken met 200 km per uur voor zo' n 45 seconden. Wat is dit geweldig zeg. Enkele koprollen, smilen naar de cameraman en vooral niet vergeten om te genieten. Het uitzicht is geweldig, Queenstown in het klein, besneeuwde bergtoppen en het mooie meer. Dit is kicken, zoals Mike later zou zeggen. Op een gegeven moment schieten we de lucht in, lijkt het wel. Mijn buddy heeft de parachute geopend en we vallen iets langzamer naar beneden. Nu is het echt de tijd om te genieten van de omgeving. Maar ook dit duurt slechts kort en ik krijg de instructies om straks bij landing mijn benen op te trekken. Uiteindelijk zorgt Sven voor een smooth landing en ben ik weer een ervaring rijker. Dit zou ik zo weer willen doen. Ook het echtpaar uit Israel vond het prachtig, maar Mike kon zijn handen nog niet stil naast elkaar houden en stond nog bol van de spanning. Als ik iets later vraag hoe het is, zie ik een grote glimlach en ook hij vond het prachtig, maar 1 keer was wel voldoende voor hem.

Inmiddels ben ik weer in Queenstown en moet nog even wachten op de foto's en DVD. Wellicht kan ik straks iets op de site zetten. Net ook nog even een site inspectie gedaan met de manager van het hotel waar ik vannacht heb geslapen. Mooi 3* appartement.

Als ik mijn spullen heb opgehaald, ga ik snel verder omdat ik nog naar Te Anau moet rijden, en dit is zo'n 2 uurtjes toeren. Hier hebben ze voor me 2 nachten geboekt in het Distinction Luxmore Hotel en voor morgen een excursie naar de Milford Sound.

Groetjes, Ad

Cromwell

Waar ben ik nu weer aangekomen? Cromwell, een klein dorpje op een uurtje rijden van Queenstown. De bedoeling was eigenlijk anders maar dit heeft een reden.

Mijn nieuwe werkgever vond het leuk om me accommodaties en evt excursies te laten zien die ze in het programma hebben. Leuk meegenomen nu ik er toch ben. Afgelopen nacht heb ik al overnacht in Queenstown en om nu 3 nachten daar te verblijven, vond ik weer iets te veel van het goede. De weg naar het noorden had ik al gezien. Naar het zuiden richting Te Anau en de Milford Sound staat nog op het programma, dus werd het de weg naar het oosten en richting Cromwell/Dunedin. Omdat ik niet al te ver wilde rijden (moet ook weer terug), ben ik blijven hangen in Cromwell. Klein dorpje, niet al te veel te doen, maar met een golfbaan, dus die ga ik zo meteen maar eens een bezoekje brengen om te kijken hoe hoog/laag mijn handicap is op het moment.

Vanochtend nog geprobeerd om een excursie te doen in Queenstown, maar het weer was wederom hiervoor te slecht, dus mijn laatste poging hiervoor is morgenochtend. Hopelijk lukt het dan wel. Gisten nog wel een leuke trip gemaakt per Jetboat. Met een snelheid van zo'n 85 km over het water scheuren en met volle snelheid een 360 graden draai maken. Geweldig. Op hun site kun je een video bekijken; www.kjet.co.nz

Op de weg hiernaar toe ook nog even gestopt bij een AJ Hacket Bungy plek. Prachtig om te zien hoe mensen een kleine 50 meter naar beneden springen aan een stiek. Met die nek van mij, leek me dit niet zo'n goed idee. Wel mooie actie foto's van gemaakt (komen nog)

Morgen dus wer terug naar Queenstown en wellicht hebben ze in Te Anau ook nog 2 nachten kunnen regelen en in Christchurch een (was nog op aanvraag). Toch leuk dat ze dit nu al willen doen.

De mazzel

Franz Josef Gletsjer

Vanochtend vroeg vertrokken in de luwte na de nacht en .....nee geen tien minuten op de trein gewacht, maar gewandeld naar het helicopter platform. Gisteren heb ik voor deze ochtend namelijk een vlucht geboekt over de Franz Josef gletsjer, de Fox gletsjer en langs Mount Cook. Nog wel even wachten wat ze kunnen doen ivm het weer.

Bij aankomst bleek dat de vlucht langs Mount Cook niets zou uithalen ivm de te laag hangende bewolking. Deze werd dus geskipt uit het programma (en werd het geheel iets goedkoper).

Samen met 2 Portugezen vertrokken. Wel een beetje gebuts en geschok de eerste minuten. Dit was vooral mooi te zien aan de man die naast me zat. Hij heefteen handvat van de helicopter volgens mij nu nog in zijn handen. Allereerst is hij over de Franz Josef Gletsjer gevlogen. Je zou zeggen dat een gletsjer altijd wit of blauw is, maar deze ziet er vrij vervuild en dus donker uit van boven. Na een kleine 10 minuten zijn we geland boven op een berg in de sneeuw. Ook weer een leuk om te doen, maar vooral om te zien. Prachtige omgeving. Ik heb zonet enkele foto's op de site gezet. Na deze break van 5 minuten, koers gezet richting de Fox gletsjer. Ook deze van boven naar beneden bekeken en helaas zat onze tijd er weer op en dus terug naar het centrum. Weer een ervaring rijker.

's-Middagsben ik de FJ gletsjer van een andere kant gaan bekijken en wel door middel van een wandeling. Allereerst kregen we onze kleding uitgereikt; schoenen, sokken, crampons, regenjas en voor de kou-kleumen een muts + handschoenen. Daarna per bus naar het begin van de gletsjer. De eerste 2.5 kilometer is wandelen over rotsblokken en grint. Daarna komen we aan bij het eerste ijs. Hier doen we onze crampions onder onze schoenen. Zonder deze spikes/ijzers kom je niet ver op het gladde ijs. Vervolgens is het eerste stuk vrij recht omhoog. Met behulp van touw langs een kant en de ijzers stevig in het ijs plaatsen klimmen we geleidelijk omhoog. Blijft toch leuk om over zo'n ijsmassa te wandelen. Jammer genoeg zijn de kleuren van het ijs hier niet zo mooi als bij de Perito Moreno gletsjer in Argentinie. Vrij'smutsig' en dus niet wit of blauw. Na een kleine 3.5 wandelen hebben we effe een stop om iets te eten of te drinken. Daarna gaat de tocht weer langs een andere route terug naar het beginpunt. Tegen 6 uur weer aangekomen in het centrum en maar direct iets gaan eten.

Nog even de gegevens dus op internet zetten, dadelijk een krantje lezen onder het genot van een potje bier, hier in het lokale cafe en dan zit er weer een dag op.

Morgen weer verder naar het zuiden, maar ik heb nu nog geen idee waar de trip morgen zal eindigen. Nog effe afwachten dus.

Franz Josef

Het lijkt wel alsof ik in Oostenrijk zit momenteel. Hoge bergen, sneeuw en alleen die plaatsnaam al! Geweldig mooie omgeving hier, dat dan weer wel.

Vanochtend vertrokken uit Greymouth. Niet echt een mooie plaats, maar toch heerlijk kunnen overnachten. Op mijn gemak gedaan vanochtend, omdat de rijtijd naar Frans Jozef maar een kleine 3 uur zal zijn. onderweg een paar keer gestopt voor een fotomoment en om effe aan te leggen voor een bakkie koffie. Nog even een lokaal museumpje ingewandeld en rond het middaguur al hier aangekomen. Het dorpje is niet echt groot.

Wel alvast enkele excursies voor morgen geboekt, nu alleen nog even afwachten en hopen dat het weer iets beter wordt.

Morgen laat ik wel wat foto's zien van de excursies die ik heb kunnen maken (bij goed weer tenminste).

Groetjes!

Abel Tasman Nat. Park

Hoi,

Inmiddels ben ik aangekomen op het zuider eiland. Gisterochtend om half 9 vertrokken vanuit Wellington en 3 uur later aangekomen in Picton. Ik had me dus niet verslapen!

Omdat er in Picton niet veel te doen is, ben ik direct doorgereden naar Nelson. Hier heerlijk gelunched en wat door het centrum gewandeld. Een dag niets doen is ook wel weer eens lekker. Eind van de middag verder gereden en na een klein uurtje aangekomen in Motueka. Hier ben ik vannacht blijven slapen.

Bij de locale VVV heb ik een excursie geboekt voor een wandeling door het Abel Tasman National Park voor de volgende dag.

Deze excursie heb ik vandaag dus gedaan. Om 08.45 uur moest ik me melden in Marahau wat een klein half uurtje rijden is van Motueka. Per watertaxi (speedboot) hebben we een uurtje langs de kust gevaren. Bij Tonga Island ben ik er uitgegaan. Hier vandaan was het nog ruim 5 uur terug wandelen. In eerste instantie was het mijn bedoeling om te eindigen in Torrent Bay, maar daar was ik al om 14.00 uur en mijn watertaxi terug stond geboekt voor 16.00 uur. Dus nog maar een halte verder gewandeld. Dit was zo'n 7.5 kilometer op en af, dus wel een beetje gas erop. Anders zou ik de boot missen en zou moeten overnachten ergens in de bush. Niet zo'n top idee, dus maar flink doorgewandeld en mooi rond 15.40 aangekomen.

Het is werkelijk geweldig mooi daar. Prachtige uitzichten over de baaitjes en de natuur waar je door wandeld is mooi. Ik ga kijken of ik dadelijk enkele foto's op deze site kan zetten.

Vannacht blijf ik nog maar een nachtje in Motueka, want het nu al te laat om nog verder te rijden. Ik heb alle tijd, dus morgen weer een dag. Planning is om morgen richting Westport te rijden en zo langs de westkust af te zakken. Maar kijken wat ik onderweg nog allemaal tegen kom.

Groetjes